12 Haziran Dünya Çocuk İşçiliği ile Mücadele Günü

İlk çağlardan bu yana neredeyse her yerde var olan çocuk işçiliği günümüzde gelişmiş ülkeler de dahil olmak üzere Dünya’nın her yerinde farklı formlarda varlığını göstermektedir. ILO (Uluslararası Çalışma Örgütü) ve IPEC’in (Çocuk İşçiliğinin Ortadan Kaldırılmasına İlişkin Uluslararası Program) 2013 yılı verilerine göre dünyada çalışan 168 milyon çocuk işçi bulunmaktadır. Çalışan bu çocuk nüfusu içinden 85 milyon çocuk ise gelişimini, ruh ve beden sağlığını bozabilecek tehlikeli işlerde çalışmaktadır. Bu veriler ışığında çocuk işçiliği ile mücadele gün geçtikçe artarken, ülkemizde bu konuya ilişkin araştırmalar da önem kazanmaya devam ediyor. Dur ve Öztürk (2017), Türkiye’de çocuk işçiliğinin ulaştığı boyutu, çocuk işçiliği mücadele politikalarını göz önünde bulundurmak ve çözüm önerileri sunmak adına 2016 yılında bir araştırma gerçekleştirmişlerdir. Araştırmada çalışan çocukların bireysel ve demografik açıdan çalışma nedenlerinin incelenmiş ve Türkiye’de çocuk işçiliğine karşı politikaların ne kadar verimli olduğunun araştırılması amaçlanmıştır. Bulgulara göre katılımcıların çoğu 13 yaş ve altında çalışmaya başlamakta ve gelir düzeyi çalışmaya başlamada en önemli etken olarak görülmektedir. (%48,3). Bununla beraber çocuk işçilerin bulunduğu işletme, tarla vb. yerlere herhangi bir denetimin yapılmadığı görülüyor (%60,5). Çocuk işçilerin en çok sanayi sektöründe iş kazası yaşadığı da bulgular arasında göze çarpmaktadır (%23,1). Son olarak, yapılan bu araştırma gösteriyor ki, sosyoekonomik sorunlar, göç, kayıt dışılık, çarpık şehirleşme, gayri resmi sektörün gelişimi ve örgün eğitimin yetersizliğinden kaynaklanan nedenler çocukların büyük bir oranının çalışma hayatına katılmaya zorunlu kılıyor.

ILO. (2013). Marking Progress Against Child Labour, “”Global Estimates and Trends 2000-2012″”.Geneva: ILO. Dur, A. İ. B., & Öztürk, M. (2017). Türkiye’de Ve Dünyada Çocuk İşçiliği Ve Mücadele Politikaları: Sdü Myo Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(3), 613-635.

Derleyen: Aysima Aydın